Toen ik jongvolwassen werd, verhuisde ik gelijk. Ik was trouwens niet de enige, mijn zussen ook. We woonden in huisjes die bij onze stijl pasten, of die we gewoon supergaaf vonden. Ik vond dit moderne strandhuis al vanaf het begin een geweldig huis, en ik wilde er ook zeker weten zelf in gaan wonen, samen met Jake.
‘Dus dit is het dan, hè? Dit is ons huis. Waar wij samen, zonder ouders, zonder broers, zónder zussen, in wonen?’ vroeg Jake lachend. ‘Ja, het is ons plekkie, alleen van ons, zonder wie dan ook. We hebben hier alle ruimte en tijd die we nodig hebben.’ Antwoordde ik. ‘Oehh, alle tijd, hè? Hmmm, wat we daar allemaal mee kunnen doen…’ zei Jake, met een stalen gezicht. Na elkaar bloedserieus aangekeken te hebben barstten we in lachen uit. Hand in hand liepen we naar binnen.
Die avond maakte ik het avondeten. Ik kon totaal niet koken, het hield helaas op bij koekjes, mijn kookkunst, maar koppig als ik was, ik moest koken. Koken is meer Jake’s ding, maar toch deed ik het met plezier. Die avond maakte ik macaroni met kaas klaar. Ik dacht: wat kan er nou eigenlijk misgaan?
S7- ‘En? Hoe smaakt het?’ vroeg ik verwachtingvol. ‘H-Heerlijk!’ loog Jake, terwijl hij met een moeilijk gezicht een aangebrande hap macaroni met kaas, met veel te veel kaas en veel te weinig macaroni, doorslikte. ‘Is het zo erg?’ lachte ik. ‘Nee, echt, super!’ zei Jake, terwijl hij nog een hap doorslikte. Hij zette zichzelf er met moeite toe om nog een hap te nemen, maar moedig als hij was, nam hij nog een hap. ‘Ik mwoet wevwen noar de WC’ mompelde hij terwijl hij opstond en naar de badkamer rende. Snel pakte ik een bord herfstsalade van gisteren die Jake van zijn moeder meegekregen had, en werkte het binnen een minuut naar binnen. Ik wist niet dat ik zó slecht kon koken.
‘Taam, moeten wij eigenlijk werken?’ Wat een serieuze vraag… ‘Nou, we moeten het niet,’ lachte ik, ‘maar we kunnen het wél doen’. ‘O, oké. Werken is niet mijn ding, weet je, maar ik wilde altijd al brandweerman zijn!’ Lachend antwoordde ik: ‘Nou, sexy, hoor, een man in uniform!’ Na nog even verder gepraat te hebben over stiekeme passies, schoof Jake (heel voorzichtig) iets dichter naar me toe.
Het duurde niet lang voor onze hoofden zich als een magneet naar elkaar toe bewogen en onze lippen elkaar raakten. Het voelde bijna alsof dit mijn eerste échte zoen was. Jake was een geweldige vriend, hoor, maar zó had ik nog nooit gezoend. Na onze ‘zoenpartij’ liepen we als in een roes hand-in-hand naar de slaapkamer.
De volgende dag gingen we onze diploma’s ophalen. Ik was erg trots en Jake ook. Na we onze diploma’s in de lucht gegooid hadden, zoenden we, innig. Het was onze manier van ‘het iedereen nog eens inwrijven’. Ach, Jake en ik hadden de tijd van ons leven. Nee, mijn glimlach was niet weg te slaan uit mijn gezicht. Het was natuurlijk ook leuk om mijn zussen en Jake’s broers te zien. ‘En, hoe bevalt het samenwonen?’ vroeg Brandon met zijn arm om een intens gelukkige Liana. ‘Geweldig!’ antwoordde ik blij. ‘En bij jullie?’ ‘Ja, ook top,’ zei Brandon met een glimlach op zijn gezicht. Op de een of andere manier had ik nog niet echt hoogte van Brandon gekregen, maar zijn verliefdheid op Liana was overduidelijk.
Die middag zocht ik naar een vacature bij de schoonheidssalon. Het was mijn grote droom om styliste te worden. Eigenlijk wilde ik dat al heel lang, maar nu ging ik het gewoon doen. Ik vulde mijn naam in en mijn motivatie ook. ‘Mijn motivatie? Heeft u wel eens gezien hoe sommige mensen erbij lopen? Nou, ik ga daar verandering in brengen!’ dacht ik hardop. Ik schreef het niet, maar ik dacht het wel.
Jake en ik probeerden allerlei dingen uit. Jake’s keus bleef alleen hangen bij schrijven en gitaarspelen, en de mijne bij mode ontwerpen. Dag en nacht ontwierp ik, met wat achtergrondmuziek van Jake erbij, die overigens echt geweldig speelt.
Meestal kookte Jake lekker eten voor ons, en dan bracht hij het naar de slaapkamer waar ik dan weer eens non-stop bezig was. ‘Taam, je moet echt eten! Anders wordt je ziek en dan kun je al helemaal niets meer. Waarom kom je vanavond niet even van die tafel af om lekker even met me in de bank te zitten?’ Jake’s toon veranderde van bezorgd naar zwoel, Het bank deel sprak me wel aan, dus die avond verliet ik mijn tafeltje even voor wat Jake-time.
Ik had de dag daarna een afspraak in de salon in het centrum. Spuuglelijk, maar daar gaat het niet om. Ik kwam binnen, en er was helemaal niemand. Echt niemand. Het was gewoon verlaten. Op een werkdag. Gigantisch geërgerd liep ik verder om te kijken of de tatoeëerder aanwezig was. Nou, die wel, maar die vertelde me dat de stylist vrij had. Voor een familieuitje. Nou, ik wist het wel, ik ging bij de salon die ongeveer naast mijn huis stond werken, want dit was niets. Buster Clavell, je snapt nog minder van het vak dan een meisje dat ongeveer één derde van jouw leeftijd is en nog niet eens een dag in de branche werkt!
DEEL2
Toen ik naar huis reed dacht ik nog eens na over die rare salon. Ik wist dat je door de eerste drie promoties heen moest bijten voordat je draagbare uniformen mocht dragen en freestyle kon stylen. Daarmee bedoelde ik dat je niet in een salon hoefde te werken. Ik was knap boos op die Buster Clavell, maar hij snapt ook niets van het vak. Je moet mensen van dienst kunnen zijn, en de stapel klachtenformulieren die op zijn bureau lag beloofde me niet veel goeds.
Toen ik thuis kwam vond ik allemaal bloemen. Op de grond, aan de muur, op tafels, in vreemde vazen, overal! Tussen een groot boeket rode rozen vond ik een briefje: ‘volg de lelies, XXX Jake’. Span-nend!
Met kriebels in mijn buik zag ik dat de bloemetjes naar de logeerkamer liepen. Ik liep heel voorzichtig om de bloemen heen en wist dat Jake hard zijn best gedaan had om dit moment romantisch te maken. Maar waarom? Wat was er zo speciaal aan dit moment? Misschien wel… Nee, dat niet. Of toch… Nee…
Toen ik bijna bij de deur was stopte ik en nam diep adem. Ik zette mijn hand op de deurklink en duwde hem voorzichtig naar beneden. Daarna duwde ik de deur open. Met een schok ging hij open. Ik merkte dat mijn handen trilden, maar ik was zo geconcentreerd bezig met het openen van de deur, dat ik vergat te kijken naar wat er in de kamer was.
‘Hoi,’ zei Jake, met knalroze wangen en trillende handen, net zoals die van mij. ‘Hoi. Wat is dit allemaal?’ vroeg ik met net zulke roze wangen.
‘Ik heb een verassing voor je’. Ineens ging Jake op zijn knieën en pakte een royaal blauw doosje uit zijn zak. Hij opende het doosje en toen zag ik wat erin zat.
Een prachtige gouden ring met een megadiamant erop. Ik slaakte een gil en sprong in de lucht van blijdschap. ‘Lieve Tamar van Houten, ik zou graag mijn leven met jou willen doorbrengen. Jij ook met mij?’ vroeg Jake stralend. ‘JAJAJAJAJAJAJA!!!! ‘ schreeuwde ik uit. ‘Ik wil heel graag!’
Jake schoof de ring om mijn linker ringvinger. ‘OMG! Hij is ZO mooi!’ schreeuwde ik met mijn handen voor mijn mond. ‘We gaan trouwen!!!’ zei ik lachend. ‘Weet ik!!!’ lachte Jake gelukkig.
Ik strekte mijn armen uit en Jake deed hetzelfde en ik rende in zijn armen. ‘Ik hou van je,’ fluisterde Jake glimlachend, ‘ik hou zo ongelooflijk veel van je.’ ‘Ik ook van jou, Jake, ik ook van jou.’ Dit moment was echt geweldig, ik voelde me als in een roes. Alsof niemand anders bestond. Alleen wij tweeën. Samen. Zonder wie dan ook. Ik besefte hoe veel geluk ik had om zoveel liefde te kennen.
Daarna zoenden we. Het voelde bijna alsof ik op ging stijgen, alsof de zwaartekracht geen vat op me had als ik in Jake’s armen lag. Alsof ik bij hem veilig was. Alsof niemand, maar dan ook niemand tussen ons kon komen. Gelukkig was dat alles waar, behalve het zwaartekracht-deel. Ja, bij Jake was ik gewoon intens gelukkig.
Wat er daarna gebeurde wisten alleen Jake, ik en het bed. Laten we zeggen dat we al zeker wisten dat we toch niemand anders zouden hebben, dus onszelf bewaren voor het huwelijk had niet veel zin. Onze liefde oversteeg dat soort beloftes. Die hadden we niet nodig om goed samen te kunnen leven, dat konden we zelf al.
Daarna hadden we de tijd van ons leven. We pakten allebei een kussen en begonnen lachend op elkaar in te slaan. De veertjes vlogen in het rond. Na dat gevecht gingen we weer naar bed. Om te slapen. *glimlach*
