Toen ik klaar was met werken, had ik een brief gekregen:
"Geachte Jane van Houten,
hierbij deel ik u mee, dat u gepromoveerd bent tot Roadie."
Ïk was ZO blij! Meteen na mijn eerste dag!
"Geachte Jane van Houten,
hierbij deel ik u mee, dat u gepromoveerd bent tot Roadie."
Ïk was ZO blij! Meteen na mijn eerste dag!
Na even op de carpool gewacht te hebben, kwam hij aan rijden. Ik vond de chauffeur niet zo bijzonder aardig...
Ach, het kon toch geen kwaad...
Ach, het kon toch geen kwaad...
De hele avond heb ik nog gitaar gespeeld. Daarna ging ik lekker slapen.
De volgende dag maakte ik weer eens wat wafels klaar.
Ik had ze hélemaal verprutst! Ze waren zwart en echt héél vies.
Ik kwam erachter dat er een nieuwe jongen in de buurt was komen wonen. Hij had een 'bescheiden (lelijk) optrekje', maar hij was wel echt knap. Ik moest vandaag helaas werken, anders was ik wel naar hem toe gegaan.
Er lagen 3 vieze kranten op de stoep, en dus ruimde ik die eventjes op. Ik dacht weer aan die jongen, ik wilde echt eens met hem praten.
Ik liep dus naar zijn huisje, en ik belde aan.
Ik maakte een paar grapjes om indruk op hem te maken, en hij lachte om ze allemaal. Ik verdronk bijna in zijn ogen: ze waren bruin, bijna zwart...
Na een tijdje gingen we wat dichter bij elkaar staan. Ik zakte bijna door de grond.
Hij pakte mijn handen vast, ik raapte al mijn moed bij elkaar en:
Jozef pakte me bij mijn middel, en ik wist dat ik met hem mijn leven wilde delen.
'Lieve Jozef, wil jij alsjeblieft mijn vriendje zijn?'
Tot mijn grote verbazing zei hij JA, en we zoenden. Wauw, ben ik even blij dat ik naar hem toe ben gegaan!
Ik bleef bij hem slapen, en ook niet meer dan dat.
De volgende dag hoefde ik niet naar mijn werk, en dus trad ik op voor Jozef. Hij genoot ervan!
Ik legde ál mijn gevoel in dat ene lied. Hij lachte naar me, en ik viel bijna flauw!
UPDATE!!!
We praatten samen en we knuffelden..,
We zoenden een tijdje. En ik dacht aan een van mijn favo quotes: a little something-something always leads to bit more something-something, haha.
Ik dacht dat ik hem maar beter kon vertellen over mijn droom, en hij vond het allemaal best. Als ik maar niet al mijn aandacht op de kinderen zou vestigen.
Daarna leidde a little something-something tot a bit more something-something...
Jozef speelt ook de drums, en een of andere vage gast van de paparazzi maakte foto's van hem.
Ik was naar het park gegaan, want ik had niets te doen. Jozef was heel rijk, en dus hoefde ik niet meer te werken. Leuk toch? Nou nee dus, ik verveelde mij de hele dag!
Gelukkig was het spelen in het park erg leuk! Ik zag ook een man heel raar dansen op mijn muziek: hij danste, dan draaide hij zich om en danste weer verder! Ik lachte me kapot!
Ik kroop rond middernacht weer in bed bij Jozef.
We hebben een beetje verbouwd, en buiten alle muziekinstrumenten neergezet.
Jozef is niet weg te slaan bij de cello! Ik weet niet waarom, maar we hebben allebei een voorliefde voor 's avonds muziek maken!
'S morgens voelde ik me niet zo goed. Ik keek naar buiten, en dacht: hoe zou mijn leven eruit zien met een kleine?
Jozef was nog steeds buiten aan het spelen! Ik lachte naar hem en zei hem dat het fantastisch klonk.
Daarna pakte ik mijn, eidelijk gelukte(!), wafels uit de oven, en ik riep Jozef voor het ontbijt.
'Jozef, ik heb de laatste tijd last van buikpijn, denk jij dat het..', maar ik werd onderbroken:
'Lieverd, maak je maar geen zorgen, alles komt goed.' Hij leunde over de tafel en gaf me een zoen op mijn neus. Ik bloosde, het kusje was kinderachtig maar ook weer lief. De vlinders in mijn buik vlogen rustig rond, alleen nu gepaard met pijnen. Zou ik echt zwanger zijn?
'Lieverd, maak je maar geen zorgen, alles komt goed.' Hij leunde over de tafel en gaf me een zoen op mijn neus. Ik bloosde, het kusje was kinderachtig maar ook weer lief. De vlinders in mijn buik vlogen rustig rond, alleen nu gepaard met pijnen. Zou ik echt zwanger zijn?
Ik ging naar het ziekenhuis en: ja, hoor! Ik ben zwanger! Ik besloot naar een van mijn oude vriendinnen, Roxie Linn, te gaan. Ik had haar al veel te lang niet meer gesproken, en dit vond ik wel een goed moment om ze weer terug te zien. Ik belde haar op, en ging bij haar langs.
'Schat, wat heb ik jóu lang niet meer gezien!'
'Weet ik, ik dacht: laat ik die lieve Roxie weer eens opbellen!'
'Praat me bij, meid, praat me bij.'
Roxie was een lieve meid, een beetje raar, maar lief! Ze was heel verbaasd over mijn zwangerschap: haar zus was net bevallen, en haar man had haar verlaten nadat ze bekendmaakte dat ze een kind kreeg...
Ik praatte haar bij over alles: Jozef, mijn (inmiddels voorbije) carrière en tot slot mijn zwangerschap.
'Weet ik, ik dacht: laat ik die lieve Roxie weer eens opbellen!'
'Praat me bij, meid, praat me bij.'
Roxie was een lieve meid, een beetje raar, maar lief! Ze was heel verbaasd over mijn zwangerschap: haar zus was net bevallen, en haar man had haar verlaten nadat ze bekendmaakte dat ze een kind kreeg...
Ik praatte haar bij over alles: Jozef, mijn (inmiddels voorbije) carrière en tot slot mijn zwangerschap.
