Op niveau -1 hadden we alle vazen, beelden, schalen en andere dingen uitgestald. Jake en ik gingen en soms samen weer even kijken en dan zeiden we: ‘Weet je nog? Toen op het bankje?’, en dan zouden we glimlachen en weer zoenen. Ja, we hadden een geweldige relatie, Jake en ik.
Met veel trots woonden we in onze woonkamer. Hij was nog niet af, er zou nog een deur in komen om naar binnen en naar buiten te kunnen. In het huis brandden meerdere wierrookbranders. Dit deden we speciaal om de Chinese geur na te bootsen. We hielden van die geur en we konden niet zonder.
Verder onze leeskelder op niveau -2, de eetkeuken en de slaapkamer. We genoten van ons huis, maar er mistte iets: kinderen. Nou had ik dus al wat verschijnselen van zwangerschap en voelde ik me de laatste tijd niet zo lekker. Ik ging dus naar de drogist om eventjes een zwangerschapstest te kopen om die te doen.
Ik stond voor de wc, wachtend tot de uitslag zou komen. Na een enigszins irritant piepje stond het daar op het schermpje. GEFELICITEERD, U BENT ZWANGER!
Jake wist van niets, hij was veel te druk met het kijken van een filmpje dat hij van me gemaakt had op vakantie. Ik keek brutaal in de lens en zei dat Jake moest stoppen met filmen. ‘Vertel eens iets over China,’ hoorde ik Jake zeggen op de tape. ‘Het is hier geweldig, hè Jake? We hebben hier goed de tijd voor elkaar en die benutten we dan ook erg dankbaar’ lachte ik een beetje ondeugend in de camera.
Jake ging daarna weer iets koken. Ik wist niet wat het was, maar het was vast lekker. Ik liep naar de slaapkamer en deed eventjes een lekker zittende nachtjapon aan. Ik liep naar beneden en rook de heerlijke geur van wierook gemixt met heerlijk eten. Ik snoof even en kreeg een soort warm gevoel. Waarschijnlijk de zwangerschap.
‘Jake, ik moet je iets vertellen,’ zei ik serieus. ‘Laat me raden, je bent zwanger? Ik voelde het al aan je, je was heel warm en soms zat je met tranen in je ogen op bed, niets voor jou,’ verklaarde Jake. Ik lachte, Jake kende me dus beter dan ik dacht. ‘Ben je blij?’ vroeg ik voorzichtig. ‘Nou, ik heb mezelf er al wel een beetje op kunnen voorbereiden, maar toch denk ik dat ik het wel aankan. Je wordt vast een geweldige moeder!’ Jake zei zoals altijd precies wat hij moest zeggen.
‘Jij wordt ons kindje! Ons kleine kindje! We gaan heel goed voor je zorgen,’ zei Jake op een kinderachtig toontje. ‘Volgens mij krijgen we een jongetje. Ik heb het gevoel dat het een jongetje is,’ zei ik ineens. ‘Hoe weet je dat?’ zei Jake nieuwsgierig. ‘Nou, de moeders intuïtie, denk ik,’ antwoordde ik. Jake was echt heel blij met zijn zoon. Ik heb er ook heel erg zin in.
Ik schilderde om de tijd te verdrijven. Het lange staan gaf me alleen rugpijn. Jake had een bureau in de kamer waar ik werkte en zo konden we praten terwijl hij schreef en ik schilderde. Af en toe namen we een pauze. Jake gaf me ook soms een massage. Dan kon ik weer eventjes door.
Ik las ook vaker. Meestal boeken van Jake. Ik las het liefst alleen in de leeskelder. Ik dacht dat lezen heel goed was voor de baby. O, en ik luisterde meestal naar Mozart. Zo zou hij zeker weten slim worden. Ja, ik wilde de perfecte moeder worden. Nou ja, niet perfect, maar wel erg goed…
Op een dag besloot ik het huis te tekenen. Ik had er gewoon zin in. Ik was echt ongelooflijk emotioneel door mijn zwangerschap, dus als ik klaar was met nóg een schilderij dan hield ik het meestal niet droog en dan moest Jake me weer troosten. Lachend deed hij dit meestal ook.
Ik betrapte mezelf er zelfs een keer op dat ik een kinderkamer aan het tekenen was. Heel stiekem wilde ik eigenlijk een meisje, maar ik durfde het niet toe te geven. Toch kon het me natuurlijk eigenlijk niets schelen wat het zou zijn, ik zou er sowieso met mijn hele hart van houden. Nou bleek die kinderkamer dus een meisjeskamer te zijn, en hoewel ik deze eigenlijk niet aan Jake willen zien, was ik er toch weer trots op.
Jake was bezig met zijn 5e bestseller. Ik was erg trots op hem, maar ik wilde hem ook een beetje verslaan dus ging ik weer als een gek verder schilderen. Soms was ik zó geconcentreerd bezig dat ik het niet merkte als Jake eventjes heerlijk weer aan het koken was voor me. Dan kwam hij naar boven en gaf me een bord met het heerlijke eten dat hij weer gemaakt had. Op die manier kwam ik de zwangerschapsperiode door.
Op de dag voor ik uitgerekend was ging nog eventjes naar de winkel om boodschappen te doen voor Jake. Ik kocht ook wat flesjes voor mijn kindje. Toen ik klaar was liep ik de winkel uit zonder tassen, die werden naar mijn auto gebracht want ik was natuurlijk iets te hoogzwanger om dat nog te dragen. Ik voelde een soort zeurderige buikpijn . Toen viel er iets op de grond. Water was het. Ik keek om me heen. ‘Shit,’ fluisterde ik, ‘niet nu!’ Ik baalde er een beetje van dat Jake me niet kon helpen. Ineens kreeg ik echt hele heftige buikpijnen. Een schreeuw ontsnapte uit mijn mond. Het deed echt super pijn. Ik belde Jake en hij bracht me naar het ziekenhuis.
UPDATE
Ik kwam het ziekenhuis uit met een soort mandje met twee prachtige kinderen erin. Twee? Ja, een twee-eiige tweeling om precies te zijn. En het geslacht? Natuurlijk zijn het twee prachtige en lieve jongetjes. Max Jason Louis was het eerste geboren, en daarna kwam zijn prachtige broertje Jacob Alex Louis. We wilden dat ze tweede namen zouden hebben, dat vonden we mooi. Max’ tweede naam is naar Jake’s vader en die van Jacob naar de mijne. Toen ik Max voor het eerst in mijn armen had voelde ik me alsof ik de hele wereld aan kon. Dat volmaakte wezentje kwam uit mijn buik, is dat niet onvoorstelbaar? Daarna voelde ik ineens weeën, overnieuw. ‘Hoort dat?’ vroeg ik de gynaecologe. Ze had haar hoofd geschud en een tweede kindje kwam een tiental minuten later ter wereld. We konden eventjes geen namen verzinnen, dus toen kwam ik op de naam Jacob. Mijn moeder had altijd gezegd dat ik als ik een jongen geweest was ik Jacob geheten zou hebben. Nou lijkt Jacob best op Jake, dus dat was ook wel leuk.
Ik bracht Max naar zijn blauwe wiegje. Het voelde nog steeds onwerkelijk. Ik wilde Max eigenlijk niet loslaten. Ik voelde Jake’s warme hand op mijn schouder. Hij had Jacob op zijn andere arm. ‘Deze twee kleine engeltjes zijn helemaal van ons. Wij hebben ze gemaakt. De twee mooiste dingen op de aarde,’ zei Jake liefkozend. ‘Nou, ja, het derde mooiste ding op aarde staat natuurlijk voor mijn neus,’ zei Jake blozend. Ik gaf hem een kus op zijn mond en ik voelde die warmte weer, dat intense gevoel dat zich meester over me maakte als ik hem aanraakte. Toen mijn lippen zich van hem loslieten voelde alles weer leeg en koud. Toen ik naar beneden keek werd dat gat weer gevuld. Ik gaf Max een kusje op zijn voorhoofd. Ik legde hem heel voorzichtig in zijn wiegje.
Na het voeden pakte ik Jacob op uit mijn schoot. Ik tilde hem op en ik blies op zijn buikje op het een grappig geluidje te laten maken. Jacob maakte dan zo’n schattig geluidje, alsof hij echt lachte. Ik deed dat altijd bij hem, want het kon Max niet veel schelen. Jacob was altijd vrolijk, maar hij viel een beetje moeilijk in slaap. Dat was vervelend, want meestal ging hij dan huilen en maakte hij zijn goed slapende tweelingbroertje wakker. De jongetjes waren verder wel rustig tegen hun liefhebbende moeder. Over moeders gesproken…
De avond van de dag na de bevalling kwam mijn moeder langs. ‘Hallo, Jake,’ zei ze zakelijk. ‘Hoi, Elise! Hoe is het?’ zei een tamelijk verraste Jake. ‘Ik heb gelezen dat ik oma ben, en ik wil mijn kleinzoontjes en mijn dochter graag zien. Kan dat?’ vroeg ze vriendelijk. ‘Uhm, tuurlijk, maar ze slapen, net als Tamar, dus veel kans om ze vast te houden heb je niet… Als je overmorgen voor hun verjaardag naar peuter nou langskomt dan kan je ze met alle tijd van de wereld bewonderen,’ zei Jake. ‘Dat lijkt me heel leuk,’ zei Elise blij. ‘Dan zie ik jullie dan,’ zei ze en ze gaf Jake een knuffel.
De volgende dag liep ik met twee warme flesjes vol melk naar boven. Ik pakte Max uit zijn wiegje en ik zette één van de twee flesjes eventjes op het babyblauwe matrasje. Max deed zijn mond gulzig open en rekte zijn hoofdje uit om bij de fles te kunnen. Na de hele fles leeggedronken te hebben begon hij te hikken. ‘O ja,’ zei ik, me herinnerend dat baby’s boertjes moeten laten. Ik legde Max op mijn borst en gaf klopte hem voorzichtig op zijn fragiele rugje zodat hij goed kon boeren (dat klinkt echt heel raar, ik weet het). Daarna was Jacob aan de beurt.
Die middag ging ik met Jacob wandelen. Hij keek gebiologeerd om zich heen, probeerde nietsvermoedende vlinders te vangen en lachte heel schattig naar iedereen die langsliep. Ik zag Amy nog die middag. Ze zei dat ze een hele leuke baan had gevonden en zich daar helemaal op richtte. Ze keek een beetje bang naar Jacob. ‘Echt, ben ik tante?’ vroeg ze, een beetje bang. ‘Ja, van twee jongetjes,’ zei ik voorzichtig. ‘TWEE?!’ Ze gaf me spontaan een knuffel en ze verpletterde me bijna. Na weer afscheid te nemen van Amy belde ik Jake die een wandeling maakte met Max. We zouden elkaar ontmoeten in het park.
We zaten samen op een parkbankje met allebei een van onze zoontjes op ons schoot. ‘En? Is het wat je je ervan voorgesteld had?’ vroeg ik Jake voorzichtig. ‘Niet precies. Ik had verwacht dat het ongelooflijk zwaar zou zijn, maar dat kan ik nu toch niet zeggen. Ik val elke avond gewoon lekker in slaap en wordt meestal ’s morgens naast een prachtige vrouw wakker. Mijn vrouw,’ zei Jake liefdevol lachend. Ik gaf hem een kus en als ik Jacob niet in mijn armen gehad zou hebben zou ik gedacht hebben dat iedereen van de wereld verdwenen was. Jake hield mij met beide benen op de grond, maar toch ook weer niet. Elke keer als ik hem aanraakte ging er een soort siddering door mijn lijf. Alsof we elkaar, ik weet niet, volledig maken. Ik had niet blijer kunnen zijn. Jacob begon een beetje aan mijn haar te trekken. Ik schrok ervan. Ik keek naar beneden op mijn schoot en daar lag mijn wildebrasje me lief glimlachend aan te kijken. We besloten samen terug te gaan.
Die avond deden we iets wat we al een tijdje niet gedaan hadden. We vonden het erbij horen, bij het huwelijk dan. Ik had me eigenlijk wel kunnen bedenken dat ik beter op kon passen want al zó snel weer een kind? Misschien is dat iets te veel… Het was in elk geval geweldig.
