'S morgens was Liam vroeg wakker. Hij las een boek over koken, of zoiets.
Hij wilde me niet wakker maken, hij wist natuurlijk dat vrouwen die zwanger zijn soms een beetje chagrijnig doen.
Hij wilde me niet wakker maken, hij wist natuurlijk dat vrouwen die zwanger zijn soms een beetje chagrijnig doen.
(DOOR LIAMS OGEN)
Ik ben heel blij dat Annabella zwanger is, maar ik vind LA echt geen goede plek om mijn kinderen op te voeden. Ik wil liever met Annabella naar haar 'hometown''Riverview verhuizen. Ik weet zeker dat ons kind er een beter leven heeft dan in de grote, gevaarlijke stad.
(EINDE DOOR LIAMS OGEN)
Ik ben heel blij dat Annabella zwanger is, maar ik vind LA echt geen goede plek om mijn kinderen op te voeden. Ik wil liever met Annabella naar haar 'hometown''Riverview verhuizen. Ik weet zeker dat ons kind er een beter leven heeft dan in de grote, gevaarlijke stad.
(EINDE DOOR LIAMS OGEN)
Om 11 uur werk ik ook wakker. Ik las in een boek over zwangerschappen. Liam zei dat hij ergens over wilde praten. Ik dacht na over waar ik ons kind wilde opvoeden. Ik wilde in elk geval wel trouwen in Riverview. Misschien krijg ik Liam zo ver dat we er een huis kunnen kopen.
'Bella, ik heb nagedacht. Ik wil onze kinderen niet opvoeden in een grote, gevaarlijke stad als LA. Misschien kunnen we gaan verhuizen naar Riverview. Dat is toch wel een erg mooi dorp!'
Liam wachtte gespannen mijn reactie af.
Liam wachtte gespannen mijn reactie af.
'Dat dacht ik ook al! Ik denk dat Riverview een fijnere plek is om te wonen. We kunnen ook gewoon op een oude boerderij gaan wonen.'
Liam zag er een beetje down uit. Hij vond LA niet mooi, zei hij, maar hij wilde LA ook niet zomaar achterlaten.
Hij wilde nog eens kijken of de baby nog schoppen zou.
'Zullen we de bruiloft ook in Riverview houden? Dat is wel een soort droom van me!'
'En ik wil ook naar mijn kleine broertjes. Ze zijn inmiddels al weer twaalf!'
'Tuurlijk kunnen we naar je broertjes toe! Ik moet je vader trouwens ook nog om je hand vragen...'
'Weet je wat, Liam? We gaan gewoon!'
'Tuurlijk kunnen we naar je broertjes toe! Ik moet je vader trouwens ook nog om je hand vragen...'
'Weet je wat, Liam? We gaan gewoon!'
We zoenden elkaar. Ach, toch de laatste keer dat we in deze kamer zouden staan.
'Komt de taxi al?'
'Ja, ik zie hem al aanrijden. Je kan zo gaan zitten, schat.'
'Ja, ik zie hem al aanrijden. Je kan zo gaan zitten, schat.'
DOOR JANE'S OGEN!
Ik mis mijn prinsesje! Leven zonder haar is gewoon geen leven. Ik zou haar zo graag weer eens willen zien! Ik ben vergeten haar nummer te vragen, en nu kan ik haar niet bellen. Het is echt zonde, we hadden altijd zo'n goede band!
Jozef is ook zichzelf niet meer. Ik heb nog wel vriendinnen in Riverview, maar Jozef kent hier niemand behalve mij en Roxie.
Spelen op de gitaar is nog steeds mijn passie. Ik heb voor mijn verjaardag een elektrische gitaar gekregen van Jozef. Ik speel heel graag op dat ding.
EINDE DOOR JANE'S OGEN
Dit is ons hotel in Riverview. We blijven hier ongeveer een week. We gaan hier trouwen in de tuin en eventueel hier in de buurt wonen.
In de tuin staat een speciale plek voor bruiloften.
Toen ik naar mijn oude huis ging, deed papa open. Ik vertelde hem dat we hier een week bleven.
Ik nodigde hem ook uit voor onze bruiloft.
Ik nodigde hem ook uit voor onze bruiloft.
'O, en papa, er is iets anders wat ik je moet vertellen. Ik ben zwanger van Liam.'
'Wow! Gefeliciteerd! Weet je al wat het gaat worden?'
'Nee, dat willen we graag een verassing houden, papa.'
'Ga je anders nu eventjes met je moeder praten?'
'Ik zie je zo, pap!'
'Nee, dat willen we graag een verassing houden, papa.'
'Ga je anders nu eventjes met je moeder praten?'
'Ik zie je zo, pap!'
'Wat ben je al dik! O, dat klonk eigenlijk niet zo aardig, of wel?' Lachte mama.
'Ik ben over een week uitgerekend. Precies op de dag van de bruiloft...'
'Leuk! Uhm, Bella? Zijn wij ook gewoon uitgenodigd?' vroeg mama.
'Ja, tuurlijk, mam! Waar zijn de jongens eigenlijk?'
Op dat moment liep Emmanuel net naar binnen.
'Ik ben over een week uitgerekend. Precies op de dag van de bruiloft...'
'Leuk! Uhm, Bella? Zijn wij ook gewoon uitgenodigd?' vroeg mama.
'Ja, tuurlijk, mam! Waar zijn de jongens eigenlijk?'
Op dat moment liep Emmanuel net naar binnen.
'Hee! Annabella! Ik heb je echt al iets van 2 jaar niet meer gezien!'
'Klopt! Hoe is het op school? Geeft Visser er nog steeds les?'
'Ja, nog wel. Ze is echt chagrijnig!
Annabella, ben jij zwanger? Of mag ik dat niet vragen?' vraagt Emmanuel blozend.
'Ja, ik ben inderdaad zwanger! Had mama jullie dat nog niet verteld?' Toen werd ik stil. Misschien vond ze het gewoon te pijnlijk om over me te praten...
'Klopt! Hoe is het op school? Geeft Visser er nog steeds les?'
'Ja, nog wel. Ze is echt chagrijnig!
Annabella, ben jij zwanger? Of mag ik dat niet vragen?' vraagt Emmanuel blozend.
'Ja, ik ben inderdaad zwanger! Had mama jullie dat nog niet verteld?' Toen werd ik stil. Misschien vond ze het gewoon te pijnlijk om over me te praten...
Daarna kwam Matthew binnen. Ik had zo ongeveer hetzelfde gesprek met hem.
Jonathan was al om 7 uur gaan slapen: de volgende dag had hij een wedstrijd estafette-rennen. Ik schreef een briefje met 'SUC6, SNELLE JELLE :-)', en legde het op zijn kussen.
Liam begon ook een gesprek met mijn vader. In het begin was het heel ongemakkelijk, maar later kwam papa echt los. Liam vertelde over LA, en papa over Twinbrook, waar hij was opgegroeid.
Liam vertelde nogmaals over de bruiloft, en papa 'gaf hem zijn hoogsteigen zegen'.
Ik las mijn boek nog even snel uit in de bank.
