Ik vond de volgende dag dat ik er niet echt leuk uitzag, dus ging ik shoppen bij een styliste die ook kapsels deed.
Haar eerste opmerking was dat ik iets te veel make-up droeg. Het moest wat natureller. Mijn haar vond ze trouwens ook niet helemaal het einde. En mijn kleding was ook niet helemaal netjes genoeg.
Ik kon trouwens wel tegen die kritiek. Ik vond het niet zo leuk maar als ik er er mooi uit zou zien vond ik alles goed.
Ik kon trouwens wel tegen die kritiek. Ik vond het niet zo leuk maar als ik er er mooi uit zou zien vond ik alles goed.
Dit is het eindresultaat. Die afgetrapte UGGs zijn nu ook weg, en ik hoef me geen zorgen te maken over mijn haar, zei ze. Ik voelde me eindelijk eens mooi.
Ik rende snel de deur uit, want ik was laat voor mijn afspraak met Alex in het park. Rusting aan, Elise dacht ik. Laat je make-up niet uitlopen. Ik rende naar mijn auto (of eigenlijk die van mama) en reed zo snel mogelijk naar het park.
Ik ging op het bankje zitten waar Alez op zat. Ik zei eventjes niets en voelde zijn ogen in me branden. Hij keek me aan alsof ik een engel was of zoiets. Het was heel raar, maar ook best leuk.
Na een tijdje schoven we wat dichter naar elkaar toe. Ineens legde Alex zijn arm op mijn schouder. Mijn kippenvel was op slag verdwenen.
Het was heel rustig in het park (op een paar fotografen na dan). Na een tijdje zei Alex:
'Je ziet er prachtig uit. Niet dat je dat normaal niet doet maar...'
'Je ziet er prachtig uit. Niet dat je dat normaal niet doet maar...'
'Dank je. Ik ben blij dat je het mooi vindt.' We liepen hand in hand naar de brug.
'Volgende week wordt ik achttien en jij ook! Zullen we dan samen gaan wonen? Zonder Ben of Clementine?'
Een beetje overrompeld zei Alex: 'Uhm... Is goed! Jij mag het huis decoreren en al dat gedoe. Annabe... Ik bedoel je moeder, zal ons vast wel helpen!'
Een beetje overrompeld zei Alex: 'Uhm... Is goed! Jij mag het huis decoreren en al dat gedoe. Annabe... Ik bedoel je moeder, zal ons vast wel helpen!'
Zo stonden we nog even op de brug te praten. Ik ga morgen nog eventjes aan het koppelen tussen Tyler en mama. Wie vindt haar nou niet leuk?
'Wil je vanavond een romantisch dinertje?'
'Uhm, ja! Tuurlijk! Leuk!'
Wat bof ik toch met Álex!
Wat bof ik toch met Álex!
De volgende morgen rende ik snel naar school, ik was weer eens te laat!
UPDATE (EEN WEEK LATER)
Dit is ons huisje. We hebben dit huis omgetoverd van een lelijk eendje....
in een zwanenbaby! Het huis is nog een beetje leeg maar ik ga het vullen met schilderijen.
Ik ben opgegroeid naar jongvolwassene. Mijn kapsel heb ik gehouden maar ik heb verder een andere look.
Zo zie ik eruit in mijn nieuwe outfit.
'En?'
'En wat?' vraag ik.
'Ben je gelukkig?'
'Tuurlijk! Heel gelukkig!'
Ik geef Alex een kus.
'En wat?' vraag ik.
'Ben je gelukkig?'
'Tuurlijk! Heel gelukkig!'
Ik geef Alex een kus.
'Ik houd van je' zegt Alex.
'Ik houd van jou.' zeg ik terug.
Alex is deze week in een romantische bui. Romantischer dan normaal, in elk geval.
'Ik houd van jou.' zeg ik terug.
Alex is deze week in een romantische bui. Romantischer dan normaal, in elk geval.
Ik schilder de hele dag sinds we in ons nieuwe huis zitten. De meeste schilderijen verkoop ik, maar Alex heeft een baantje in de politiek. We hebben genoeg geld meegekregen van mama, die nog iets van een miljoen als reserve had. Maar toch willen we iets doen met ons leven. Ik ga als we een kind hebben ook een baan nemen, als binnenhuisarchitect.
Alex heeft een zwak ontwikkeld voor mijn keyboard. Als hij niet bezig is met het oefenen van zijn debat, dan speelt hij.
Ik had weer eens een schilderij af. Mijn leven bestaat uit Alex en schilderen. Mijn koppelpogingen met mama en Tyler zijn gelukt. Mama heeft verkering met Tyler. Even een voorstelling van hoe ons leven eruit ziet: