Ik ging die avond naar het huis waar ik als jong kind, peuter en natuurlijk als baby gewoond had.
De schommel was nog steeds even leuk! Ik genoot ervan om weer even lekker kind te zijn.
Morgen zou de bruiloft plaatsvinden. Ik was op zich best wel nerveus.
Liam wist eigenlijk niet waar ik was. Ik zou maar beter terugkeren.
Liam wist eigenlijk niet waar ik was. Ik zou maar beter terugkeren.
Ik kroop snel bij Liam in bed. Het hotel moest ik openen met een speciale sleutel, alleen voor gasten.
De volgende morgen stond er lekker koffie klaar voor de gasten in het hotel. De koffie was heel lekker.
Ik nam ook lekker een kop. Dat kon ik wel gebruiken vandaag, een van de meest hectische dagen van het jaar.
In de hotelkeuken mocht ik genieten van een paar wafels. Ik vond de mensen hier heel aardig, maar ineens waren ze weg!
Ik vond het onbeleefd om het bord in de keuken te laten staan, dus waste ik ze zelf af.
3 UUR LATER
De bruiloft begon. Ik ging tegenover Liam staan. Ik had geen tijd gehad om een mooie jurk te kopen met Maud, die overigens naar China was verhuisd.
Alle gasten waren er.
'Bella? Ik ga je nu de ring aangeven.'
'Is goed.' glimlachtte ik.
'Annabella van Houten, neem jij mij, Liam van Houten, als je wettige echtgenoot?'
'Ja, ik wil!' zei ik met tranen in mijn ogen.
'Is goed.' glimlachtte ik.
'Annabella van Houten, neem jij mij, Liam van Houten, als je wettige echtgenoot?'
'Ja, ik wil!' zei ik met tranen in mijn ogen.
'Liam van Houten, neem jij mij, Annabella van Houten, als je wettige echtgenoot?'
'Ja, schoonheid, ja.'
Ik lachte naar hem. Elke keer als ik naar hem keek was het alsof ik hem voor de eerste keer zag, op het balkon in ons gebouw.
'Ja, schoonheid, ja.'
Ik lachte naar hem. Elke keer als ik naar hem keek was het alsof ik hem voor de eerste keer zag, op het balkon in ons gebouw.
Nu was het officieel. We waren getrouwd.
'En, ben je me al zat?' vroeg ik.
'Ben je gek? We beginnen pas!' lachte Liam.
'Zullen we naar ons nieuwe huis gaan?' vroeg ik.
'Ben je gek? We beginnen pas!' lachte Liam.
'Zullen we naar ons nieuwe huis gaan?' vroeg ik.
UPDATE!!!
Dit was het nieuwe huis. Het stond naast dat van mijn ouders. We zouden hier in elk geval een hele tijd blijven wonen.
Toen ik voor het huis stond, begonnen de weeën.
'AAAAARGH! DAT DOET PIJN, ZEG!' ik schreeuwde het uit.
'AAAAARGH! DAT DOET PIJN, ZEG!' ik schreeuwde het uit.
'Puf, puf, puf! AUW, DIT IS NIET NORMAAL MEER!'
Mijn fantastische, hulpzame echtgenoot was aan het springen op de trampoline in mijn ouders' achtertuin.
'NEE! SCHIET OP!'
En ineens gebeurde het.
En ineens gebeurde het.
'Welkom, prinses. Ik noem je Elise.'
Ik was heel gelukkig met haar. Wat een mooie baby, zeg!
Ik was heel gelukkig met haar. Wat een mooie baby, zeg!
'Je bent prachtig!'
Ik had een prachtige wieg voor haar gekocht, we dachten al dat het een meisje zou worden.
Ik nam haar mee naar de tuin. Ik knuffelde Elise zo lang als maar kon.
Ik hield met heel mijn hart van haar.
Ik hield met heel mijn hart van haar.
Ik zat lekker bij het zwembad. Rustig, zonder al die auto's die je constant te pletter laten schrikken. De beslissing om in Riverview te gaan wonen was de goede.
Liam zorgde ook wel voor haar, maar ik had het heel druk. Er was hier gewoon geen leuke baan te vinden. Misschien moet ik me maar op Elise gaan storten.
Elise lag weer lekker te slapen. Elise was een heel lief meisje, maar omdat ze nog kon gaan huilen had ik eenpersoons bed in haar kamer neergezet.
Ik sliep vannacht niet bij Liam, ik bleef bij mijn prinsesje om ervoor te zorgen dat ze niet de hele nacht zou huilen.
