Hoofdstuk 5

Ik werd wakker bij de geur van heerlijke pasgebakken koekjes. Ik keek om me heen, niet helemaal wakker. Ik liep naar de wc en ik keek om me heen. Ik herinnerde me alles weer. Mijn baby’s. Mijn kindjes, mijn zoontjes. Alles kreeg weer kleur. Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht en schudde mijn hoofd. Dat alles overkwam mij. Ik had zó’n geluk! Ik liep naar de klerenkast en deed een leuk jurkje aan. Snel ging ik naar beneden.

‘Ik heb mijn moeder uitgenodigd. Leek me wel leuk,’ zei ik Jake. Waar ik het over had? Mijn jongetjes zouden vandaag alweer peuters worden. ‘Mooi, dat vinden ze vast leuk!’ zei Jake lachend. Ik keek naar buiten waar de twee taarten al klaar stonden. Ineens kreeg ik een vieze smaak in mijn mond. Ik legde mijn hand voor mijn mond en rende naar de WC.

‘Ieeuw! Getverderrie! Ranzig zeg!’ mompelde ik vol afgrijzen terwijl er weer een nieuwe golf naar boven kwam. Ik schrok. Ik ben toch niet weer zwanger? Wat zou Jake wel niet zeggen? Ach, hij zou het vast niet erg vinden. Vast blij zijn. Weet je, eigenlijk vind ik het helemaal niet erg… Maar misschien heb ik wel gewoon te veel koekjes naar binnen gewerkt. Ik hoorde de bel en spitste mijn oren. Ik hoorde Jake naar de deur lopen en mijn moeder binnenlaten. Een gesmoord ‘Hoi, Elise, kom je naar de tuin?’ liet me besluiten dat ik maar beter eventjes mijn mond schoon zou maken. Ik dronk wat water en poetste mijn tanden.

Druk kroop onze kleine Jacob rond. ‘Pas je wel op?’ riep ik naar hem toen hij koers had gemaakt naar het zwembad. Ik keek Jake bang aan. ‘Wees maar niet bang, joh, hij is niet gek,’ stelde hij me gerust. Als je nu dacht dat Max er precies zo uitziet als zijn tweelingbroertje heb je het goed mis. Max lijkt echt precies op Jake. We vonden het wel leuk om hem hetzelfde kapsel als zijn vader te geven, dus nu lijken ze nóg meer op elkaar.

‘Het zijn prachtige kinderen, hoor! Prachtig,’ zei Elise lachend. Ze was heel vrolijk en pakte een stuk taart. ‘Oma, omaa, mes sitte!’ zei Max die al zijn hersenkracht nodig had om die woorden uit zijn mond te persen. Oma, zoals we mijn moeder maar eventjes zullen noemen, pakte Max op en gaf hem een lepeltje taart. ‘Lekker, hè?’ Max knikte hevig. ‘Hmmm,’ zei hij om het nog een beetje kracht bij te zetten. Ik lachte. Mijn moeder ging heel voorzichtig met haar kleinkinderen om. Ze hield heel veel van ze en kwam dan ook wel eens op bezoek om ze weer eens te zien.

Max pakte een rood blokje. Hij keek ernaar en duwde het met veel kracht op het tafeltje. ‘Neee! Maknie!’ zei de kleine Jacob boos. ‘Maknie van mama!’ Max lachte. Ik had verwacht dat Max de lieve zou zijn, maar omdat ik Jacob graag rustig wilde maken is dat minder gelukt bij Max. Max is een echt jongetje. Hij is altijd rond aan het kruipen en rennen. Jacob wil liever bij mij of Jake op schoot zitten.

Oma had poppen gekocht voor hun verjaardag en daar waren ze bijna non-stop mee bezig. Jacob knuffelde zijn pop vooral of ging met hem (hij heet Doetje) door de tuin kruipen. ‘Flinde’ zei hij dan zachtjes naar een vlinder wijzend. Max zong altijd liedjes in zijn pops oor. Het was vooral schreeuwen op toon maar het was wel leuk om stiekem naar te kijken.

De zwangerschapstest die ik die avond gekocht had bleek positief. Weer een kindje dus! Ik was al blij maar Jake was door het dolle heen! Hij klapte en knuffelde me. ‘Je bent al zo’n goede moeder en nu kan je het weer doen! Dat is toch mooi?’ vroeg hij blij. ‘Ik kan niet wachten,’ verzekerde ik hem.

We zoenden onder de sterrenhemel. In de tuin van mijn huisje met mijn man waarmee ik een tweeling had en van wie ik weer zwanger was. Alles was goed. Ik voelde Jake’s warmte en zijn kus deed alle vlinders in mijn buik opvliegen. Ik vloog zelf bijna omhoog. Toen onze lippen elkaar loslieten kuste Jake me nog eventjes op mijn wang. ‘Ik houd van je,’ fluisterde hij in mijn oor. Alles klopte. Alles.

Ik ging Max, die heel veel aandacht voor de plaatjes had, daarna voorlezen uit een kleuterboek. Ik wilde hem de basissen van het leven bijbrengen. Jake deed hetzelfde bij Jacob. Jacob wilde altijd de aaiboekjes of de pop-ups. Hij vond dat zo mooi, dan lag hij in zijn slaap te mompelen over het verhaal, of dan vertelde hij het verhaaltje in zijn slaap. Erg schattig.

Ik ging de volgende dag weer doen wat ik bij mijn eerste zwangerschap ook had gedaan, schilderen met Jake naast me. Ook hadden we de jongens in de kamer gezet zodat we een oogje in het zeil konden houden. Ik hoorde Max dan zachtjes zingen en zag in mijn ogen Jacob gebiologeerd naar Jake’s beeldscherm kijken. Zo moest het zijn, toch? Zo moest het zijn!

UPDATE!

Die middag was ik klaar met mijn eerste echte modeschilderij. Ik was er erg trots op, maar ik moest niet huilen, zoals bij de eerste zwangerschap. Ik voelde me bij deze zwangerschap helemaal op mijn gemak. O, en voor als jullie het nog wilden weten, ik kreeg deze keer weer een tweeling, meisjes. We wilden het graag weten via de echo. Nu zouden we dus 2 kleine meisjes krijgen.

Ik had gehoord dat als je veel meloenen zou eten dat de meisjes heel, nou ja, meisjesachtig zouden worden. Ik had in elk geval heel veel meloenen gekocht. Dat smaakte echt heel lekker. Ik wilde de hele dag alleen stukjes meloen eten. Mijn voorraad slonk per dag. Gelukkig werd ik pas meloenenverslaafd in het laatste deel van mijn zwangerschap, anders zou ik een fortuin kwijt geweest zijn aan meloenen…

De jongetjes waren heel zelfstandig voor peuters. Ze kropen naar hun kamertje en gingen met hun speelgoed spelen. Jacob speelde graag liedjes op de kleine xylofoon en Max was een echte blokkenbouwer. Jake was een hele goede vader en kookte altijd speciale potjes voor ze zodat ze als ze ouder waren meer zouden lusten. Jacob had altijd zoiets van: ‘aanvaluuuh!!!’, maar Max sloeg altijd een beetje om zich heen en smeerde het voedsel over zijn gezicht. Dan kon ik dat eraf vegen. Met hun speelgoed gingen ze heel verschillend om. Jacob wilde graag met zijn broertje of in elk geval andere mensen spelen en Max juist in zijn eentje zijn blokkentoren op wilde bouwen. Jake en ik hadden besloten om om de beurt tijd door te brengen met de jongens. Dat vonden we gewoon heel belangrijk.

‘Mieke heeft een lammetje, lammetje, lammetje,’ zong ik voor Jacob. Jacob speelde het na op zijn xylofoon. ‘Zo, wat goed,’ lachte ik Jacob toe en ik gaf hem een kus op zijn voorhoofd. Jacob begon ineens te brabbelen en ik verstond hem voor geen meter dus besloot ik om hem te leren hoe hij moest praten.

‘Teddybeer.’

‘Wleddybleer.’

‘Nee, lieverd, Teddybeer.’

‘Teddybeer?’

‘Goed zo!’ ik pakte Jacob op en ik hield hem omhoog. Ik voelde het wel in mijn rug dus ging ik niet zo heel lang door. Na een tijdje begon Jacob echt al goed te praten. ‘Mama! Mama! Kijk wat ikke gemaakt heb!’ Max rende naar me toe en pakte mijn hand want ik moest zijn blokkentoren zeker zien. ‘Max, dat is de mooiste blokkentoren die er is,’ zei ik tegen mijn kleine blonde lieveling en ik gaf hem een aai door zijn haar. Jacob pakte een klein lampje en zette het op de blokkentoren. ‘Nou is het een vuurtoren!!!’ zei Jacob. Max werd helemaal blij en pakte een bak Playmobil en zette een autotje met een mannetje bij de vuurtoren. ‘Jaaa,’ zei Jacob instemmend. Ze begonnen de hele tafel vol te bouwen met poppetjes, huisjes en andere spulletjes. Ik sloop de kamer uit en liet de jongetjes hun gang gaan

Jake pakte Max’ handen vast. ‘Papa, ik kan het wel, hoor!’ Jake lachte en liep naar achteren. Hij hield zijn armen uitdagend open. Max rende naar Jake toe, maar halverwege struikelde hij over zijn voetjes heen. Hij viel op zijn kont en moest heel schattig lachen. Jake pakte hem op en probeerde het overnieuw. Steeds ging het beter en zo leerde Max, onze kleine versie van Jake, hoe hij moest lopen.

Een paar avonden later kon Max heel goed lopen. Hij rende door het huis en kroop de trap op. We waren heel trots op hem. Jacob had eigenlijk niet zo veel hulp nodig maar uiteindelijk gingen we het hem toch leren. Aangezien Jake het de vorige keer gedaan had en hij vond dat ik het moest doen om nog wat lichaamsbeweging te krijgen. Mijn buik was echt onmogelijk dik maar deze jurk camoufleert alles en dus kon je niet zien hoe het echt ging.

‘Jij kan goed lopen, zeg! Bijna net zo goed als Max!’ zei ik liefdevol tegen mijn kleine zoontje. ‘Bijna net zo goed als Max?’ vroeg Jacob verbaasd. ‘Zeker weten! Misschien wordt je zelfs wel beter,’ zei ik blij. ‘Kom, verder oefenen. Ik pakte Jacobs handen en we liepen samen de kamer door. Daarna liep ik naar achteren en wachtte tot Jacob kwam. Daarna gebeurde er alleen iets…

Ik pakte mijn buik die ineens samenkneep vast. Ik had echt heel veel pijn. Jake liep naar me toe en vroeg of het ging. Er kwam een schreeuw uit mijn keel. Max gooide zijn blokkentoren per ongeluk om en begon te huilen. Nog een wee, ik schreeuwde opnieuw. ‘AAAAUW!’ jeetje, dat is echt onvoorstelbaar, die pijn. Jacob schrok en begon ook te huilen. Jake rende naar de auto en opende de deur voor me. ‘Ga naar de auto!’ Jake klonk heel autoritair. Ik liep naar de auto en Jake pakte een zak koekjes voor de jongens. ‘Oma komt zo, oké?’ Daar waren de jongens mee gerustgesteld en oma kwam al snel naar ons huis. We reden als een gek naar het ziekenhuis.

We kwamen het ziekenhuis uit met 2 meisjes. Dit stond er op het geboortekaartje:

Op zaterdag 3 september 2011 zijn om 21:17 geboren:

Lily Elise en Aleeah Jane Louis.

De meisjes zijn kerngezond.

We hadden op de zolder een hele nieuwe etage gebouwd. Er waren 2 kamers en een groot balkon. De kamer van de meisjes was daar ook. We hadden hem heel vrolijk en meisjesachtig ingericht. Ik wilde dat de kamer perfect werd en dus was hij dat. We hadden heel erg ons best gedaan op alles.

Jake legde Aleeah heel voorzichtig in haar kleine wiegje. Jake lachte liefdevol naar Aleeah. Ze keek Jake met grote ogen aan. Wie was die meneer die haar aan aan het kijken was? De meisjes waren prachtig en Jake en ik hielden heel veel van de kleine Lily en Aleeah. We zouden zo goed als we konden voor ze zorgen, zeker weten!

UPDATE (LAATSTE VAN H5)

~~~Door Elise’s ogen~~~
Ik liep door de woonkamer recht naar de schildersezel. Omdat ik zo gefocust naar het schilderdoek keek merkte ik de argwanende blik op Alex’ gezicht niet op. Alex was nogal veranderd bij het opgroeien. Hij werd een beetje een heethoofd en luisterde nooit meer naar me. Ook zeurde hij erover dat ik nooit wat deed en dat ik altijd bij Tamar te vinden was, maar als ik vroeg of hij meekwam dan wilde hij nooit komen. Hij keek me in elk geval aan alsof ik iets heel erg fout had gedaan.

‘Elise, waar kom jij vandaan?’ vroeg Alex met een soort controlerende ondertoon in zijn stem. ‘Ik heb verf gekocht en boodschappen gedaan,’ zei ik rustig. ‘Om 9 uur ’s avonds?’ vroeg Alex weer. ‘Ja, ik kwam Clementine tegen. We hebben op een bankje gekletst. Wat is jouw probleem eigenlijk?’ vroeg ik nu toch een beetje boos. ‘Mens, je bent nooit thuis! Altijd zit ik hier te wachten tot jij komt!’ Ik legde mijn penseel neer en draaide me om.

‘Ik wil gewoon genieten van mijn oude dag en van mijn kleinkinderen. Daar hoef ik toch niet eeuwig thuis voor te zijn. En jij bent ook niet precies te genieten de laatste tijd!' Ik kon er eigenlijk niet meer tegen. ‘Ik doe tenminste iets! Kan ik van jou niet zeggen!’ schreeuwde Alex boos. ‘JE BENT DE MEEST IRITANTE MAN OP AARDE! LAAT ME MET RUST!’ Alex schrok een beetje. Dat wilde hij niet uitlokken bij haar. ‘Maar lieverd…’ ‘WAT NOU LIEVERD? Je zit eeuwig vervelend te doen. Van mij hoeft het allemaal niet meer!’

‘Bedoel je dat je weg van me wil?’ vroeg Alex verbaasd en boos tegelijk. ‘Ja, eigenlijk wel, ja!’ schreeuwde ik verbaasd van wat er uit mijn mond kwam. Alex’ uitdrukking veranderde terstond en hij werd bijna rood van boosheid. ‘Ga dan maar! Laat me maar hier alleen! Ik overleef het wel!’ Ik begon te huilen. Dit wilde ik nou ook niet weer. ‘Alex, zal ik hier dan in elk geval tot morgen blijven, dan kan ik mijn spullen inpakken. Ik vind het jammer dat het zo gelopen is…’

~~~Einde door Elise’s ogen~~~

Ik zat op een van de twee stoelen in de woonkamer een tv-show voor kleine kinderen te kijken met Jacob naast me. Max zat met Doetje te spelen onder de Franse keukentafel. Ik zat in gedachten verzonken voor me uit te staren. Ik wist niet meer of ik overal nog wel tegen kon. Mijn moeder had me gebeld met het nieuws dat zij en papa gescheiden waren. Ik was me natuurlijk kapot geschrokken… Ik keek naar buiten en zag mijn moeder in haar auto mijn oprit oprijden.

~~~Door Elise’s ogen~~~

Ik zat in mijn auto en staarde een beetje voor me uit. Het was een frisse morgen en ik kon overal eigenlijk niet zo goed meer tegen. Alles werd me te veel. Ik reed naar Tamar toe om aan haar te vragen of ik bij haar in mocht wonen. Ik zou er kunnen schoonmaken en haar kunnen helpen met de opvoeding van de kinderen… En ik zou haar niet tot last zijn… Ik schrok op toen ik een hond hoorde blaffen. Wie in Sunset Valley neemt er nou een hond? Ik zag mijn dochters huis.

~~~Einde door Elise’s ogen~~~

‘Hoi, Maxie, hoe is het met jou?’ vroeg mijn moeder vertederd. ‘Swuper, Oma!’ sliste Max lief. Ze knuffelde Max innig en hij lachte. Max gaf haar een kus op haar wang. Ze aaide hem door zijn haar. Toen richtte ze zich ineens op mij. Ze glimlachte naar me en liep naar me toe.

‘Alex heeft me uit huis getrapt en nu kan ik nergens heen… Kan ik misschien bij jou wonen? Ik weet dat het veel is voor één keer, maar ik kan echt nergens anders heen. Ik kan je helpen met het huishouden en dan heb je wat meer vrije tijd.’ Ik schrok een beetje maar het leek me eigenlijk wel gezellig met haar erbij. Met z’n zevenen, dat is wel veel, maar we kunnen het aan. ‘Weet je wat? We hebben een kamer vrij naast die van Aleeah en Lily. Dan moet je wel opstaan als ze midden in de nacht beginnen te huilen,’ zei ik lachend. Mijn moeders uitdrukking ging van verwachtingsvol naar geëmotioneerd. Ze kreeg tranen in haar ogen en knuffelde me met Max nog in haar armen.

Voor het eerst in tijden had ik weer echt één-op-één-tijd met Jake. We gingen op de waterglijbaan spelen. Ik gleed rondjes en lachte ronduit. Jake lachte en sprong achter me aan en maakte een buikschuiver. Lachend botste hij op me op en ik knuffelde hem. Lachend gaf ik hem een kus op zijn mond en hij pakte me bij mijn middel. Ik voelde zijn handen warm en sterk om mijn middel. Ik kreeg spontaan kippenvel. Ik pakte Jake bij zijn wangen en we kusten. Ik vloog bijna omhoog en ik proefde de puurheid van zijn lippen. Ik keek hem in zijn ogen en hij kuste me weer. De liefde sprong van ons af.

De meisjes waren opgegroeid en ze leken heel erg op elkaar. Ze speelden heel veel samen en ze hielden van bijna hetzelfde, best leuk eigenlijk. De meisjes waren mijn popjes. Ik deed hun haren en hun kleren en ze waren er altijd heel blij mee. Ja, mijn kleine helden en modellen. Mijn moeder en ik zaten wel eens buiten in de serre met Aleeah en Lily op schoot en dan zat Jake eten voor ons te maken. Het was altijd heel gezellig en gelukkig konden de meiden harstikke goed omgaan met de jongens.