‘Wow, Tamar, je ziet er… Wow!’ Jakes mond viel open. Ik keek hem in zijn ogen. Ik had mijn hele leven gewacht op deze dag. Zou hij ook zo perfect zijn als ik gedacht had? ‘Zullen we gaan?’ vroeg Jake die me uit mijn gedachtengang haalde. Ik gaf Jake een dikke knuffel. ‘Ik houd van je,’ en onze knuffel sloten we af met een zoen. Hand-in-hand liepen we naar de boog in de tuin.
Ik keek in Jakes ogen. Die ogen hadden me vanaf de eerste dag al meegezogen. Ze hadden me betoverd. En nu stond ik, me perfect voelend, tegenover hem om me voor eeuwig met hem te verbinden. Ik hield hartstikke veel van mijn aanstaande man maar die verbintenis was nog steeds een beetje intimiderend. Ik ging het in elk geval gewoon doen. Ik voelde me als een prinses en iedereen leek van me te houden. Jake fluisterde: ‘zullen we beginnen, bijna-vrouw?’ ‘Is goed, bijna-man,’ antwoordde ik lachend.
Liana en… Tony(?) gingen eventjes naast elkaar zitten omdat ze beiden erg emotioneel waren. Van Liana begreep ik het wel, maar Tony? Mister I’m only gonna break your heart? Ach, misschien had hij een zachte kant die we nog nooit gezien hadden.
Jake pakte de ring van zijn vinger. We lachten en waren heel gelukkig. Onze bruiloft was perfect. Ik keek naar Jake en ik lachte stralend. We zouden samen ons leven doorbrengen. Jake pakte de ring. Hij pakte mijn hand.
Hij schoof de ring om mijn linker ringvinger. Ik straalde nog steeds. Ik keek naar mijn moeder. Ze gaf me een bemoedigend knikje. Ik lachte en keek naar alle bezoekers. Ik glimlachte en richtte mijn blik weer op Jake.
Toen was het mijn beurt en ook ik schoof de ring om zijn linker ringvinger. Ik lachte naar Jake. Een intens gelukkig gevoel werd ons meester. We lachten en gaven elkaar een kneepje in de hand. Ging ik deze knapperd ooit laten gaan? Nee, echt niet. Nooit.
‘Zoenen! Zoenen! Zoenen! Zoeneeeeeen!!!’ schreeuwden de bezoekers. Lachend deden we dat ook maar. En net als altijd steeg ik weer bijna op. Ja, het klinkt vast allemaal heel klef maar het is gewoon zo. Niemand kon dit voor me verpesten. Dat geluk gunde ik ze niet. Dus toen we zagen dat onze geweldige vriendin Anne Liedje aanwezig was stuurden we haar niet weg en we namen liefdevol kussend en knuffelend foto’s. ‘Maak er maar een mooi verhaal van, maar niets over dat vreemdgaan want dat slaat nergens op,’ wist ik haar gewoon stoer te vertellen.
‘Ik kan het echt niet geloven! Echt! We zijn gewoon samen voor de wet! We zijn gewoon voor altijd samen! Jij en ik!’ Jake werd het iets te veel. Ik kon er wel om lachen. We stonden voor de taart en we stonden op het punt om de taart aan te snijden. Jake en ik zouden na onze huwelijksreis in een knusser huis wonen met ruimte in de tuin en een zolder voor een stylingsatelier. Maar eerst de taart aansnijden en daarna naar China. Jee!
Mijn ring! Mijn man! Mijn baan! Mijn leven! Alles is perfect voor me. Ik kan iedereen aan met Jake aan mijn zij. Mijn moeder knuffelde me en ze zei dat ze erg trots op me was. Ik heb haar gisteren nog eventjes gebeld en ze was heel enthousiast. Ze zei dat ze onze bruiloft geweldig vond. Nou hoefden we alleen maar naar China en dan konden we rustig aan een typisch gezinsleven werken, met een huisje, een kindje en een leuke baan. Gewoon perfect. Net zoals ik me voelde. Ik vond seks voor het huwelijk geen probleem maar ik vond een zwangerschap voor het huwelijk wel een probleem. Als het dan toch zou stuklopen zou je met een kind zitten en de man zegt dan meestal echt niet ‘O, ik pas wel even op hem/haar.’ Maar zo was Jake niet en ik hield van hem. Hij zou me nooit in de steek laten en ik hem ook niet. Ik vermeed alles met de achternaam Sekemoto. Dat zou me echt nooit meer overkomen. Echt niet.
UPDATE
‘Het kan me niet schelen als er geen plekje vrij is. Die maak je maar vrij! Het is mijn huwelijksreis! Dat moet je er voor over hebben. Bel gewoon de stomste gasten en vertel ze dat er een probleempje is met hun kamer en dat het niet gaat. Kom op zeg, wil je onze vakantie verpesten? Ja, voor morgen ja. Inderdaad. We gaan straks het vliegtuig in. Geregeld? Mooi. We laten wel een leuke fooi achter oké?’
‘Ja, hallo! Met Jake Louis. Ik zou graag de vlucht die ik met mijn vrouw gepland heb veranderen. Tamar Louis – van Houten. Naar Shang Simla. Ja, businessclass. Inderdaad. Dank u wel. Ja? Geweldig.’ Jake moest onze vlucht verzetten, want hij wist dat ik naar Shang Simla wilde, en niet naar Abu Simbel. Dus had hij het geregeld en gingen we lekker op vakantie naar China.
- Ik pakte Lentebries van Jake en begon er in te lezen. Spannend hoor! Oeh en voorin stond: voor de liefste en mooiste vrouw op de aardbol, Tamar. Wat lief! Ik kan echt niet zonder hem. Ik had echt heel veel zin in onze vakantie en de koffers waren gepakt, maar wanneer gingen we? ‘Hee, Taam, we gaan over een uurtje, oké?’ Uhm… Oké, die zag ik niet aankomen, maar we gingen. Zo gezegd zo gedaan en we waren goed op tijd weggegaan. Eenmaal in het vliegtuig haalde ik Jakes boek weer tevoorschijn. ‘Wow, lees jij Lentebries? Wat leuk,’ zei hij toen hij het zag. Ik gaf hem een kus en zei dat hij geweldig was, het boek en hijzelf.
We vlogen met een helikopter over dit pittoreske dorpje en we wisten zeker dat we een geweldig leuke vakantie zouden hebben. Toen we de grote H op het dak van ons huisje zagen wisten we dat we thuis waren, hoewel we in een ander land waren waren we thuis.
Eerst las ik nog wat. Jake was gelijk weg, hij wilde een bergtocht maken. Mij leek het leuker om een tombe te verkennen. Jake en ik gingen in elk geval wat anders doen. Ik keek uit het raam. Wow! Wat een uitzicht. Die prachtige kleuren en die geweldige mooie huisjes. Prachtig! Ik ging hier sowieso een collectie make-overs op baseren. Ja, China zou het helemaal worden in Sunset Valley. Ik pakte een gids en bladerde naar ongeopende tombes. Ik zag een tombe en besloot die maar eens te gaan verkennen. Ik moest een man zo’n relikwie brengen. Oké, leuk. Ik liep naar buiten en stapte in de auto die we hierheen hadden laten brengen.
Jeetje mina, dit is echt superzwaar. De hele tijd op een berg stenen inslaan om de sleutel te vinden was niet echt wat ik verwacht had. Ik ging op het voetenpaneel staan en de deur vloog met een angstaanjagende zwaai open. Ik liep door en zag meerdere schatkisten staan. Ik maakte een foto en pakte de inhoud per schatkist. Ik vond een soort afsnijdingsweggetje, en bracht alles wat ik kon pakken naar de auto. Het belangrijke relikwie ook. Ik keek op mijn horloge en het was alweer ’s nachts. Ik stapte snel in de auto om het relikwie weg te brengen.
Jake was ondertussen weer terug en ging lekker aan het werk in de Oosterse Tempel. Hij wilde heel graag goed worden in Oosterse vechtkunst zodat hij mij kon beschermen. Hij was overal goed in. Schrijven, sporten, koken, de liefde, overal! Jake kon door zich te bewijzen zijn band ‘upgraden’. Hij was nu wit, maar eigenlijk kon hij 2 nieuwe banden ophalen. Ja, mr. Jake, zoals die kleine Chineesjes hem noemden, had talent. Jake was er niet weg te slaan.
Jake en ik gingen de volgende dag samen naar de markt. Toen we voet zetten in op de grijze, stralend schone stoeptegels van het plein voelden we de stapjes van de bewoners van het kleine dorpje. Iedereen liep rond met grote, gevulde boodschappentassen en de mensen verdrongen zich voor de kleine marktkraampjes met de meest uiteenlopende koopwaren. Jake keek zijn ogen uit. Met moeite wist ik me te beheersen om niet bij elk kraampje te kijken en met allemaal rotzooi die we nergens voor nodig hebben terug te komen. We zagen een paar winkeltjes waar het wat rustiger was en we namen aan dat we daar het beste heen konden gaan. In de eerste winkel stond een man die alleen Chinees sprak, dus daar hadden we niet veel aan. Later kwamen we erachter dat hij het ietwat duurdere voedsel verkocht.
De tweede winkel werd bemand door een relikwieënverkoper. Hier konden we nog wat vazen kopen voor in ons nieuwe huis. Uiteindelijk lieten we een grote doos met prachtige spullen naar de helikopter brengen. De man zwaaide lachend. ‘Isn’t that what you western people always do when you see each other?’ zei hij vrolijk. Ik antwoordde dat we dat inderdaad vaak deden. Enthousiast ging de man naar het kleine magazijn van de winkel en nam er een grote doos met prachtige vazen, schalen en edelstenen uit mee. Jake en ik namen alles mee, want de man had dit koopwaar al lang willen verkopen, maar hij wilde het eens bij andere mensen dan bij de Chinezen zelf onder de aandacht stellen. De man was in elk geval erg blij dat we zijn doos met prachtige spulletjes meenamen.
De derde winkel die we zagen was een winkel voor benodigdheden tijdens een tombe-expeditie. We wisten niet precies wat we nodig hadden, maar omdat ik in de vorige winkel het voortouw had genomen nam Jake dat dit keer. Hij vroeg in vloeiend Engels of de man iets verkocht dat wij westerlingen zeker moesten meenemen. De man kreeg een grote glimlach op zijn gezicht en pakte een prachtig schilderij van het dorp en hij pakte een boek waarin de geschiedenis van Shang Simla beschreven stond. We bedankten de man en we liepen de winkel weer uit, de drukte van het plein op.
Er was nog één ding dat we vergeten waren, en dat was boeken. Jake, de schrijver en onze mega-boekenwurm, liep nog eventjes naar binnen en vroeg de man om nog meer boeken te laten zien. Prachtige boeken had hij, over vissen, koken en soms ook prachtige liederen. Jake vond het geweldig in dat winkeltje. De mufheid was bijna fijn in het kleine winkeltje op het dorpsplein van Shang Simla. Na we de boeken die we mee wilden nemen te kopen vroeg Jake fluisterend aan de man of er nog een romantisch plekje was waar Jake en zijn kersverse vrouw zeker naartoe moesten gaan. Ik hoorde hem fluisteren en er verscheen een stiekeme glimlach op mijn gezicht.
‘Haha, ik ben er lekker eerder,’ lachte Jake kinderachtig terwijl hij wegrende. Ik rende lachend mijn hoofd schuddend achter mijn man aan. Ik merkte dat mijn conditie verslechterd was. Waarom was ik zo’n zandzak? Ik was al aan het hijgen na een minuutje rondrennen. Ik was zo geconcentreerd met het rennen bezig dat ik niet merkte waar ik eigenlijk heenging. Een prachtige poort gaf toegang tot een omheinde tuin met prachtige kleuren bomen en bloemen en een mooi paviljoen met echte pagode. Ik voelde me in de zevende hemel toen ik dat zag. Het was precies wat ik me van China had voorgesteld.
‘Zie je dat? Die boom? Met al die verschillende kleuren? Zo ben jij ook. Je bent prachtig op je eigen manier, en als je iets kwijtraakt komt er iets mooiers voor terug. Net als deze boom in de herfst zijn blaadjes waarschijnlijk kwijtraakt zal jij herinneringen verliezen maar er zal een prachtige nieuwe voor in de plek komen,’ zei Jake liefdevol. ‘Jake, je weet altijd precies te zeggen wat je zeggen moet. Het perfecte. Ik ben toch zo trots om mevr. Tamar Louis te zijn. Ik wil je nooit kwijt, dat weet je wel toch?’ En ik bracht mijn gezicht naar zijn volmaakte lippen.
Tsja, wat zou ik hier over kunnen zeggen. Het was geweldig, als altijd, ik voelde me perfect, als altijd, ik steeg bijna op, als altijd, maar er was hier iets anders dan de andere keren. Jake’s lippen smaakten niet meer naar de zoute strandlucht maar naar de kersenbloesems die de weg bedekten. Een verandering die de kus weer beter maakte. Ik durfde Jake niet los te laten en we bleven in elkaars armen zitten, onze vingers om elkaar geslagen. Jake ademde heel zachtjes, alsof hij geen geluid wilde maken om alles perfect te houden.
‘Denk je dat er ook maar iets beter bestaat dan dit?’ vroeg Jake. Ik schudde mijn hoofd. We deden iets wat we nog nooit gedaan hadden. Onze lichamen reageerden ineens heel anders op de aanrakingen die ze te verduren kregen. We kregen allebei kippenvel en we gingen een soort van in slow-motion bewegen. Ik knipperde heel langzaam en Jake legde zijn hand op mijn wang. Hij streelde heel voorzichtig mijn wang en terwijl hij dat deed verschenen er stoppeltjes op mijn armen. Ik schrok eigenlijk een beetje van mijn reactie. Jake sprong ineens op en pakte mijn hand zodat ik ook ging staan.
‘Tamar, denk jij wel eens na over kinderen?’ Jake vroeg het blozend, hij schaamde zich vast een beetje over de vraag. Ik schrok wel, maar stiekem was ik heel blij dat hij erover begon. ‘Uhm, ja, tuurlijk. Ik houd van kinderen en ik wil ze zelf ook. Hoezo?’ Dat wist ik natuurlijk wel, maar toch wilde ik het zinnetje uit zijn mond horen. ‘Nou, misschien zouden we het moeten proberen. We hebben natuurlijk nog geen echte huwelijksnacht gehad,’ fluisterde Jake er bijna achteraan. Ik knikte voorzichtig maar duidelijk, zodat hij het niet zou missen.
Nadat Jake nog even getraind had in zijn 2e band gingen we samen naar onze kamer in het vakantiehuis. Ik had me omgekleed in sexy lingerie en Jake, die het zoals gewoonlijk niet veel kon schelen trok zijn shirt uit en deed zijn pyjamabroek aan. We wisten niet zo goed wat me moesten doen, zelfs al hadden we het al meerdere keren gedaan. Toen belandden we al zoenend op bed. Nu begonnen we op bed. Jake lachte en tilde heel voorzichtig de lakens op op een vragende manier. Ik schudde mijn hoofd en begon hem te zoenen.
En al zoenend gingen we verder proberen om een kindje te maken. Ik hoefde je zeker niet te vertellen hoe dat ging, of wel?
De dag daarna hadden we alleen maar oog voor elkaar. Op de bank, op het plein, overal waren de gezichten van anderen niet meer zichtbaar, we zagen gewoon niemand meer. Toen we een beetje uitgezoend waren durfde de helikopterpiloot pas aan te bellen. We stapten de helikopter in en ik deed met tegenzin de koptelefoon op mijn hoofd. Hand-in-hand zittend vlogen we naar het vliegveld.
