Hoofdstuk 5

'Ja, je hebt wel gelijk ja, die ring zit al een tijdje om mijn vinger.'

'Nou, dan gaan we toch nu samen trouwen, en het dan bij het gemeentehuis officieel maken.'
Jozef klonk best zeker van zijn zaak.

'Oké, dan gaan we maar weer iets spontaan doen,' zei ik lachend.
'Lieverd, zullen we eerst even gaan staan?'
'Is goed, mijn lieve bijna-man.'

'Wacht even hoor, ik wil me eventjes omkleden, hoewel ik geen mooie lange witte jurk heb.'

'Zullen we dan maar?' Vroeg ik blozend aan Jozef.

'Lieve, prachtige, fantastische en bovenal geweldige Jane van Houten, wil jij voor eeuwig de mijne zijn, totdat ik sterf?'

'Wat zeg je dat toch weer emotioneel. Ja lieverd, ik wil.,' zeg ik met tranen in mijn ogen.

'Nu is het voor altijd, schoonheid. Heb je al spijt?' vraagt Jozef, glimlachend.
'Nooit, dat beloof ik je.'

We zoenden, we knuffelden en we gingen naar boven.

We hadden een super-romantische huwelijksnacht.
We hadden toch allebei geen problemen met een nieuwe dochter of zoon.

DE VOLGENDE DAG

Ik pakte Annabella, en ik knuffelde haar.

'Jij bent jarig vandaag, meisje! Je bent al bijna 3!', zei ik liefkozend.
Ze kraaide en lachte heel schattig.

Ik riep Jozef, en legde haar weer in de wieg. We haalden de taart, en we bliezen hem met z'n drieën uit.

Dit is onze prachtige dochter, Annabella van Houten, een klein jaartje later. Ze is hard gegroeid en speelt de hele dag.

Ik speelde dagelijks op mijn gitaar, nu ik niveau 9 had behaald moest ik extra hard werken om de beste gitaarspeelster die er is te worden.

Jozef was bezig met iets geheims, maar ik wist niet wat. Misschien zouden we naar Sunset Valley kunnen verhuizen, ik hield namelijk heel erg van het strand, en er is een heel groot strand in Sunset Valley...

Toen ik klaar was met spelen moest ik de ontstopte WC schoonmaken. Ik mompelde dat ik die rot-WC haatte.

Na stront-chagrijnig te worden over de WC, ontstopte ik hem en maakte hem gelijk schoon.
Jozef riep nog lachend naar me dat de WC er ook niets aan kon doen...

EEN WEEK LATER, 'S AVONDS OP HET FEEST VAN ROXIE

Ik liep naar Roxie:
'Wist je dat Ashley Simsim nu moeder is van 2 3lingen?'
'Haha, serieus? Dat had ik niet verwacht van haar...'

We lachten nog een beetje verder om onze oude klasgenoten, en wat er van hen geworden was.

'En, Rox, ben jij nog verliefd?'
'Nou, ik vind Jon Lessen best leuk...'
'Dan zoen je hem toch?'
'Hallo, we zitten niet meer op de middelbare school!'
'Je vind hem toch leuk? Zorg er dan voor dat je geen oude vrijster wordt!'
'Je hebt gelijk, ik ga zo naar hem toe.'

Ik hoop maar dat Jon haar ook leuk vindt, maar nu heb ik haar al overgehaald. Wat een cocktail wel niet allemaal met je doet...

Toen ik wegliep, zag ik ze zoenen.
Roxie is mijn beste vriendin, hoewel ze een beetje raar is...

Ik zat weer in de limo om naar huis te gaan, en buiten zag ik de lantaarnpalen al branden.

Toen ik thuis kwam zag ik dat Jozef weer eens de loodgieter aan het uithangen was. Ik liep naar hem toe, gaf hem een kus op zijn wang, en bedankte hem voor zijn 'harde werk'.

Annabella was braaf aan het spelen. Ik had haar de hele dag niet gehoord, ik was de hele dag gitaar aan het spelen.

Ik zat een avond later rustig in een stoel te lezen, toen Jozef naar me toe kwam: hij wilde met me praten.

'Lieverd, wat is er?'
'Ik vind dat het tijd wordt voor een tweede kind.' Flapte hij eruit.

'Ik heb altijd al een tienerdochter willen hebben, en als we een kindje adopteren, dan krijgt een van die meiden een nieuwe kans.'
'Maar lieverd, ik ben gewoon vruchtbaar, je kan ook gewoon een stuk of negen maanden wachten, en Annabella wordt toch wel eens een tiener.'
'Je zal wel gelijk hebben.'

Ik gaf hem een zoen, en zei dat die stap te groot was.

Ik speelde tot diep in de nacht, om Jozefs vraag te vergeten.
Ik ging later bij Jozef in bed liggen en merkte dat hij nog wakker was. We probeerden nog een 2e kind te krijgen...

UPDATE!

De volgende dag zat ik in de limo met Annabella. We zouden naar de speeltuin gaan, om Annabella buiten te laten spelen, en ik wilde haar leren lopen.

Ik pakte haar handjes, en ik liep een stukje met haar. Ze liep heel wankel op haar beentjes, ik glimlachte haar, en zei dat het heel goed ging. Ik kreeg dan een soort zeuren gekraai terug.

Het ging steeds beter. Na een tijdje liet ik haar los, zette een paar stappen naar achter, en lokte haar naar me toe. Zo liep ze naar me toe, en viel ze in mijn handen.

Ik pakte haar op, en ik gaf haar een kus. Ze deed het na drie keer al perfect, ik was heel trots op haar.

We probeerden het nog een keer,

en nog een keer. Het ging beide keren heel goed. Die ene paparazzi-man was er weer. Ik lachte naar hem, en gaf hem een interview als hij ons niet meer op zou zoeken. Hij ging alleen akkoord als hij nog wat foto's van Annabella mocht maken.

Ik werd ineens misselijk, en rende naar de WC.
Had gisteravond dan succes gehad?

Ik hield het niet meer uit, en mijn lunch kwam er in één keer uit.

Toen ik thuiskwam zag ik allemaal rekeningen liggen. Ik betaalde ze snel, ik had geen zin in problemen...